بهرام رحمانی
bamdadpress@ownit.nu
روز گرامیداشت کومهله، روز قدردانی و ارجگذاری به یک جریان اجتماعی است که پرچمدار استراتژی کمونیستی در جنبش کردستان است. کومه له در سه دهه گذشته، دوران سخت و پر تحولی را با سرافرازی و پیروزمندانه پشت سر گذاشته است.
روز کومهله، روز گرامیداشت یاد هزاران مبارز انقلابی و کمونیست است که در راه آزادی و آرمانهای کمونیستی با سربلندی جان باختند. یاد همه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم گرامی باد!
روز کومه له، روز پدران و مادران و خواهران و برادرانی است که عزیزانشان در صفوف کومه له در جنگ نابرابر با نیروهای جهل و جنایت حکومت اسلامی جان باخته اند اما آن ها هم چنان کومه له را سازمان محبوب خود می دانند. چرا که این جریان اجتماعی و محبوب، اهداف و آرمان های جان باختگان راه آزادی و سوسیالیسم را بی وقفه پیگیری می کند.
این روز عزیز را به کارگران و کمونیستها و مردم انقلابی و برابریطلب کردستان و سراسر ایران، خانواده های جان باختگان صفوف کومه له و حزب کمونیست ایران، و همچنین رفقای عزیزم در صفوف کومهله و حزب کمونیست ایران، صمیمانه تبریک میگویم!
بیست و ششم بهمن، روز گرامی داشت کومه له، آغاز فعالیت علنی این جریان کمونیستی ست که مبارزه خود را در سال 1348 در خفقان و دیکتاتوری حکومت پهلوی آغاز کرد. بنیان گذاران این سازمان، از همان آغاز فعالیت خود، افق و چشمانداز انترناسیونالیسم پرولتری را در مقابل خود قرار داده بودند و هیچگاه مبارزه خود را به محل محدود نکرده و در مبارزه سراسری در جهت سرنگونی حکومت پهلوی فعال بودند. چون که با سرنگونی حکومت مرکزی، مردم کردستان هم می توانند به سرنوشت خویش حاکم شوند؛ نه با غرق شدن در مبارزه محلی.
کومه له، در انقلاب 1357 مردم ایران، حضور برجسته ای داشت. کومه له، روز بیست و ششم بهمن 1357، در روزهای پرتلاطم انقلاب 57، فعالیت تشکیلاتی خود را علنی کرد و به سرعت به یک جریان اجتماعی و محبوب در کردستان تبدیل شد و سنگر محکمی برای همه کمونیست های ایران به وجود آورد.
بنیانگذاران این سازمان، از جمله زنده یاد رفیق فواد مصطفی سلطانی، همواره چشم انداز تشکیل حزب کمونیست ایران را در مقابل این سازمان قرار داده بودند تا دوش به دوش کمونیست های سراسر ایران این حزب را به وجود آورند. اما رفیق فواد در جنگ با عوامل حکومت اسلامی جان باخت و تشکیل حزب کمونیست ایران را ندید. حزبی که جدا از منافع طبقاتی کارگران، هیچ منافع دیگری برای خود تصور نمی کند. با این چشم انداز، حزب کمونیست ایران در شهریور 1362، به دنبال بیش از یک سال مباحث پایه ای و تئوریک و برنامه ای تشکیل حزب را در سطح علنی و درونی و با دخالت مستقیم و فعالانه رهبران و کادرها و اعضای کومهله و گروه های دیگری از سراسر ایران مشارکت داشتند، سرانجام با برگزاری کنگره موسس، حزب کمونیست اعلام موجودیت کرد. بنابراین، کومه له در تشکیل حزب کمونیست ایران، نقش موثر و محوری داشت. استقبال اعضا و دوستداران کومهله از پیوستن به صفوف حزب کمونیست ایران، نفوذ عمیق آرمانهای کمونیستی و برابریطلبانه در صفوف کومهله بود.
ما، در حالی بیست و نهمین سالگرد آغاز مبارزه علنی کومه له را گرامی می داریم که جریانات راست و ناسیونالیست، و تئوریسینها و کارشناسان بورژوازی، در تحلیلها و تفسیرهای خود سرمایهداری را اذلی و ابدی معرفی می کنند. این بحث ها پس از فروپاشی شوروی بسیار داغ بود اما به مرور زمان چنین بحث هایی به سردی گرایید و بی اساس بودن خود را نشان داد. زیرا واقعیت های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جهان و تکامل تاریخ، همگی به خوبی نشان می دهند که به معنای واقعی طبقه کارگر با اتکا به نیروی عظیم طبقاتی خود قادر است نه تنها خود، بلکه کل جامعه بشری را از تبعیض، ستم، سرکوب، جنگ، زندان و اعدام، و مهم تر از همه استثمار بورژوازی نجات دهد و جامعه را به سوی محو دولت و طبقات رهنمون سازد و با لغو مالکیت خصوصی و کار مزدی جامعه کمونیستی را برقرار نماید.
امسال در شرایطی روز کومه له را گرامی می داریم که حقانیت درستی مواضع و مباحث کومه له و حزب کمونیست ایران و مصوبات و قطعنامه های کنگره های کومه له و حزب، از جمله در رابطه با اشغال نظامی افغانستان و عراق به اثبات رسیده است. آمریکا و متحدانش نه تنها هیچ گونه «آزادی» و «دموکراسی» مورد ادعایشان را در این کشورها برقرار نکرده اند، بلکه وضعیت مردم این کشورها به مراتب بدتر و ناامن تر نیز شده است. تروریسم گروه های مذهبی و ناسیونالیستی عنان گسیخته ادامه دارد و روزانه قربانی می گیرد. همواره نیروهای آمریکا و متحدانش در عراق و افغانستان مردم را می کشند. هنوز بخش هایی از افغانستان در کنترل نیروهای طالبان است. وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم کردستان عراق نیز بهبود نیافته و فقر و بیکاری و تورم و گرانی نفس گیر است.
محافل، گروه ها، سازمان ها و احزاب ناسیونالیست کرد، که همواره از مردم می خواستند منتظر وعده ها و دخالت های آمریکا در کردستان ایران و یا سراسر ایران باشند و با بوق و کرنا حمله قریب الوقوع آمریکا به ایران را تبلیغ می کردند دچار فروپاشی و انشعابات پی در پی شده اند. در طول سال گذشته، با ادامه مذاکرات مستقیم نمایندگان حکومت اسلامی و آمریکا در عراق، تبلیغات خصمانه آن ها علیه همدیگر فروکش کرده و همچنین احتمال حمله نظامی آمریکا و متحدانش به ایران، کم رنگ تر شده است همه جریانات ناسیونالیست، اعم از ناسیونالیست کرد، آذری، بلوچ، عرب، فارس و... هر چه بیش تر منزوی و سرخورده شده اند.
در چنین شرایطی، روند مبارزه رادیکال سیاسی و اجتماعی در کردستان، روزبروز وظایف کومه له را نسبت به گذشته سنگین تر کرده است. تصویب و انتشار سند «برنامه کومه له برای حاکمیت مردم در کردستان»، پاسخ شایسته سیاسی به یک نیاز واقعی مردم انقلابی کردستان بود. اما باید برای جا انداختن این سند تاریخی در افکار عمومی مردم کردستان، باید اقدامات وسیع و گسترده ای را سازمان دهی کرد.
گروه ها و محافلی که از کومه له جدا شده اند به خصوص گرایش عبدالله مهتدی - عمر ایلخانی زاده، با اتخاذ مواضع ناسیونالیستی و هماهنگ کردن سیاست های خود با خواست نمایندگان دست چندم دولت آمریکا، به سرعت راه اضمحلال و شکست پشت سر شکست را از سر می گذرانند. ورشکستگی سیاست های این گرایش سبب شد که سال گذشته، آن چنان انشعابی بین عبدالله و عمر به وجود آید که اگر پلیس امنیتی کردستان در اردوگاهشان مستقر نمی شد شاید همدیگر را می کشتند. این عاقبت هر فرد و جریانی است که در مخالفت با کمونیسم و حزب کمونیست ایران، کناره گیری می کنند. مخالفت با حزب کمونیست ایران، در واقع اسم رمز کنار گذاشتن کمونیسم و روی آوری به سیاست های راست و ناسیونالیستی است. این مسئله نه یک ادعا، بلکه در عمل و در دنیای واقعی دیدیم که عبدالله و عمر قبل از انشعاب از کومه له، زمزمه انحلال حزب کمونیست ایران و یا جدایی کومه له از این حزب را سر دادند. اما هنگامی که در این راه موفق نشدند انشعاب زودرس و سریعی را بر کومه له تحمیل کردند و به سرعت به سوی سیاست های ناسیونالیستی خیز برداشتند یک واقعیت غیرقابل انکار است.
هیچ کدام از سازمان ها، احزاب، گروه ها و محافل مختلف چپ ایران، با وجود احتمال هر اختلاف و انتقادی که احتمالا به کومه له و حزب کمونیست ایران داشتند این گروه ناسیونالیست را به عنوان «کومه له» برسمیت نشناختند. این سازمان ها و همچنین مردم انقلابی کردستان، خیلی زود به ماهیت سیاسی راست و ناسیونالیست این گروه پی بردند. بنابراین، حتی سرقت نام «کومه له» نیز نتوانست این جریان را از فروپاشی نجات دهد.
این بار زمزمه هایی از سوی گرایشات راست و ناسیونالیست راه افتاد که کومه له، با انشعاب گروه مهتدی، تضعیف شده است. اما یک واقعه مهم تاریخی نشان داد که کومه له با رفتن گروه مهتدی نه تنها ضعیف نشده است، بلکه سیاست های کمونیستی آن شفاف تر و عمیق تر شده و پایگاه اجتماعی اش نیز قوی تر شده است. 16 مرداد 1384 - 7 آکوست 2005، هنگامی که کومه له در ادامه اعتراضات مردم کردستان، فراخوان یک اعتصاب عمومی و سراسری را داد، در حالی که با حمایت و پشتیبانی همه سازمان ها و احزاب چپ ایران قرار گرفت، اما جریانات ناسیونالیست، به ویژه گروه عبدالله مهتدی - عمر ایلخانی زاده، تلاش کردند در مقابل این فراخوان بایستند. این گروه، منتظر ماند این فراخوان شکست بخورد تا تبلیغات مسمومی را علیه کومه له سازمان دهد. اما از شانس بد این ها، فراخوان اعتصاب عمومی با استقبال بی نظیر مردم روبرو شد و اعتصاب شکوهمند 16 مرداد در تاریخ جنبش انقلابی کردستان ثبت گردید. این موضع گیری گروه «زحمتکشان» نشان داد که این ها دوستان دروغین مردم کردستان هستند. گروه «زحمتکشان» به رهبری مهتدی - عمر، برای پیش برد اهداف حقیر تشکیلاتی خود، نخست به جناح «دوم خرداد» حکومت اسلامی و سازمان فدائیان اکثریت نزدیکی سیاسی نشان دادند. اما سپس با شکست این جناح، این بار سیاست هایی خود را به سوی دولت آمریکا چرخاندند که سرانجام کارشان به درگیری داخلی و فروپاشی کشیده شد. زیرا سیاست ها و جهت گیری ها و وعده هایشان یکی پس از دیگری با شکست مواجه شد و صدای اعتراض اعضا و کادرهایش بر علیه رهبری روزبروز بلندتر شد. رهبری که ناتوان از جوابگویی بود به ابزارهای تشکیلاتی برای مرعوب مخالفین درون تشکیلات متوسل شد که جز شکست حاصل دیگری نداشت. این باید یک درس آموزنده برای هر کس و هر محفل و گروهی است که به کمونیسم پشت می کند.
اعتصاب عمومی 16 مرداد، حتی به متوهم ترین انسان ها و مخالفین کومه له نیز نشان داد که کومه له، نه تنها تضعیف نشده، بلکه با شادابی و با انسجام بیش تری فعالیت های سیاسی - تشکیلاتی خود را پیش می برد و پایگاه اجتماعی آن نیز روزبرو قوی تر می گردد.
کومهله، یک جریان کمونیستی است که بخشی از فعالیت های تشکیلات علنی آن به آموزش پیشمرگان، یعنی نیروی مسلح کارگران و زحمتکشان، پیشاهنگ و یار و یاور مردم انقلابی کردستان اختصاص دارد. نیروی مسلح کومهله که در نزدیک به سه دهه گذشته، در هر دوره با پیوستن نیروی جوان به این عرصه، آموزش های سیاسی کمونیستی و نظامی می بینند، خود را برای حمایت و پشتیبانی از اعتصاب و اعتراض کارگران و مردم جان به لب رسیده، به ویژه در یک برآمد توده ای آماده می کنند.
مسلم است که طبقه کارگر متحد و متشکل و آگاه، یک نیروی اجتماعی قوی و نیروی اصلی محرکه انقلاب آینده ایران است. مهمترین و اصلی ترین وظیفه استراتژیک کمونیستها، اتحاد و همبستگی طبقه کارگر و برپایی تشکل سراسری کارگران است که با قدرت در مقابل تهاجم سرمایه داری و حکومت حامی سرمایه بایستد؛ گام به گام با تحمیل مطالبات خود به آن ها، زمینه را برای برپایی انقلاب اجتماعی و برافکندن سرمایه داری و برپایی حکومت کارگری مساعد سازد. کومهله و حزب کمونیست ایران، در این راستا با جدیت و پیگیرانه و با خلوص نیت مبارزه می کند.
اکنون دولت احمدى نژاد، با اتکا به نیروی ارگان های امنیتی و سرکوبگر، اعم از وزارت اطلاعات، نیروهای سپاه پاسداران و بسیج، باندهای مافیایی و انصار حزب الله و غیره با دستگیری، محاکمه و به بند کشیدن فعالین و پیشروان جنبش کارگری، زندانی کردن و اعدام، سرکوب سیستماتیک زنان، اعمال کنترل شدیدتر بر محیط دانشگاهها و احضار فعالین جنبش دانشجویی به کمیتهها انظباطی، دستگیری رهبران سوسیالیست و آزادی خواه جنبش دانشجویی، بستن رسانهها، مسدود کردن سایتهای اینترنتی و دستگیری روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان، راه انداختن موج اعدامها در ملاءعام، اجرای طرح های ارتجاعی در جهت سرکوب شدیدتر زنان و جوانان و... فضای رعب و وحشتی را به وجود آورده است تا مانع رشد و گسترش اعتراضات توده ای گردد. اما حکومت اسلامی با همه این وحشی گری هایش موفق نشده است جنبشهای اجتماعی در ایران را مرعوب و از پیشروی باز دارد.
استراتژی کومهله و حزب کمونیست ایران، مبارزه جدی و پیگیر بر علیه سرمایه داری و سرنگونی حکومت سرمایهداری جمهوری اسلامی و تحقق شعار «آزادی، برابری، حکومت کارگری» است. حکومتی که وسیع ترین آزادی های فردی و اجتماعی را با توزیع عادلانه ثروت به ارمغان می آورد و با پشتوانه قوی اجتماعی، در جهت لغو مالکیت خصوصی و لغو کار مزدی و برقراری جامعه اشتراکی کمونیستی گام های محکم برمی دارد.
گرامی باد رفیق محمد حسین کریمی و همه جان باختگان را آزادی و سوسیالیسم! گرامی باد بیست و ششم بهمن، روز کومه له!
بیست و ششم بهمن 1386 - چهاردهم فوریه 2008
bamdadpress@ownit.nu
روز گرامیداشت کومهله، روز قدردانی و ارجگذاری به یک جریان اجتماعی است که پرچمدار استراتژی کمونیستی در جنبش کردستان است. کومه له در سه دهه گذشته، دوران سخت و پر تحولی را با سرافرازی و پیروزمندانه پشت سر گذاشته است.
روز کومهله، روز گرامیداشت یاد هزاران مبارز انقلابی و کمونیست است که در راه آزادی و آرمانهای کمونیستی با سربلندی جان باختند. یاد همه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم گرامی باد!
روز کومه له، روز پدران و مادران و خواهران و برادرانی است که عزیزانشان در صفوف کومه له در جنگ نابرابر با نیروهای جهل و جنایت حکومت اسلامی جان باخته اند اما آن ها هم چنان کومه له را سازمان محبوب خود می دانند. چرا که این جریان اجتماعی و محبوب، اهداف و آرمان های جان باختگان راه آزادی و سوسیالیسم را بی وقفه پیگیری می کند.
این روز عزیز را به کارگران و کمونیستها و مردم انقلابی و برابریطلب کردستان و سراسر ایران، خانواده های جان باختگان صفوف کومه له و حزب کمونیست ایران، و همچنین رفقای عزیزم در صفوف کومهله و حزب کمونیست ایران، صمیمانه تبریک میگویم!
بیست و ششم بهمن، روز گرامی داشت کومه له، آغاز فعالیت علنی این جریان کمونیستی ست که مبارزه خود را در سال 1348 در خفقان و دیکتاتوری حکومت پهلوی آغاز کرد. بنیان گذاران این سازمان، از همان آغاز فعالیت خود، افق و چشمانداز انترناسیونالیسم پرولتری را در مقابل خود قرار داده بودند و هیچگاه مبارزه خود را به محل محدود نکرده و در مبارزه سراسری در جهت سرنگونی حکومت پهلوی فعال بودند. چون که با سرنگونی حکومت مرکزی، مردم کردستان هم می توانند به سرنوشت خویش حاکم شوند؛ نه با غرق شدن در مبارزه محلی.
کومه له، در انقلاب 1357 مردم ایران، حضور برجسته ای داشت. کومه له، روز بیست و ششم بهمن 1357، در روزهای پرتلاطم انقلاب 57، فعالیت تشکیلاتی خود را علنی کرد و به سرعت به یک جریان اجتماعی و محبوب در کردستان تبدیل شد و سنگر محکمی برای همه کمونیست های ایران به وجود آورد.
بنیانگذاران این سازمان، از جمله زنده یاد رفیق فواد مصطفی سلطانی، همواره چشم انداز تشکیل حزب کمونیست ایران را در مقابل این سازمان قرار داده بودند تا دوش به دوش کمونیست های سراسر ایران این حزب را به وجود آورند. اما رفیق فواد در جنگ با عوامل حکومت اسلامی جان باخت و تشکیل حزب کمونیست ایران را ندید. حزبی که جدا از منافع طبقاتی کارگران، هیچ منافع دیگری برای خود تصور نمی کند. با این چشم انداز، حزب کمونیست ایران در شهریور 1362، به دنبال بیش از یک سال مباحث پایه ای و تئوریک و برنامه ای تشکیل حزب را در سطح علنی و درونی و با دخالت مستقیم و فعالانه رهبران و کادرها و اعضای کومهله و گروه های دیگری از سراسر ایران مشارکت داشتند، سرانجام با برگزاری کنگره موسس، حزب کمونیست اعلام موجودیت کرد. بنابراین، کومه له در تشکیل حزب کمونیست ایران، نقش موثر و محوری داشت. استقبال اعضا و دوستداران کومهله از پیوستن به صفوف حزب کمونیست ایران، نفوذ عمیق آرمانهای کمونیستی و برابریطلبانه در صفوف کومهله بود.
ما، در حالی بیست و نهمین سالگرد آغاز مبارزه علنی کومه له را گرامی می داریم که جریانات راست و ناسیونالیست، و تئوریسینها و کارشناسان بورژوازی، در تحلیلها و تفسیرهای خود سرمایهداری را اذلی و ابدی معرفی می کنند. این بحث ها پس از فروپاشی شوروی بسیار داغ بود اما به مرور زمان چنین بحث هایی به سردی گرایید و بی اساس بودن خود را نشان داد. زیرا واقعیت های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جهان و تکامل تاریخ، همگی به خوبی نشان می دهند که به معنای واقعی طبقه کارگر با اتکا به نیروی عظیم طبقاتی خود قادر است نه تنها خود، بلکه کل جامعه بشری را از تبعیض، ستم، سرکوب، جنگ، زندان و اعدام، و مهم تر از همه استثمار بورژوازی نجات دهد و جامعه را به سوی محو دولت و طبقات رهنمون سازد و با لغو مالکیت خصوصی و کار مزدی جامعه کمونیستی را برقرار نماید.
امسال در شرایطی روز کومه له را گرامی می داریم که حقانیت درستی مواضع و مباحث کومه له و حزب کمونیست ایران و مصوبات و قطعنامه های کنگره های کومه له و حزب، از جمله در رابطه با اشغال نظامی افغانستان و عراق به اثبات رسیده است. آمریکا و متحدانش نه تنها هیچ گونه «آزادی» و «دموکراسی» مورد ادعایشان را در این کشورها برقرار نکرده اند، بلکه وضعیت مردم این کشورها به مراتب بدتر و ناامن تر نیز شده است. تروریسم گروه های مذهبی و ناسیونالیستی عنان گسیخته ادامه دارد و روزانه قربانی می گیرد. همواره نیروهای آمریکا و متحدانش در عراق و افغانستان مردم را می کشند. هنوز بخش هایی از افغانستان در کنترل نیروهای طالبان است. وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم کردستان عراق نیز بهبود نیافته و فقر و بیکاری و تورم و گرانی نفس گیر است.
محافل، گروه ها، سازمان ها و احزاب ناسیونالیست کرد، که همواره از مردم می خواستند منتظر وعده ها و دخالت های آمریکا در کردستان ایران و یا سراسر ایران باشند و با بوق و کرنا حمله قریب الوقوع آمریکا به ایران را تبلیغ می کردند دچار فروپاشی و انشعابات پی در پی شده اند. در طول سال گذشته، با ادامه مذاکرات مستقیم نمایندگان حکومت اسلامی و آمریکا در عراق، تبلیغات خصمانه آن ها علیه همدیگر فروکش کرده و همچنین احتمال حمله نظامی آمریکا و متحدانش به ایران، کم رنگ تر شده است همه جریانات ناسیونالیست، اعم از ناسیونالیست کرد، آذری، بلوچ، عرب، فارس و... هر چه بیش تر منزوی و سرخورده شده اند.
در چنین شرایطی، روند مبارزه رادیکال سیاسی و اجتماعی در کردستان، روزبروز وظایف کومه له را نسبت به گذشته سنگین تر کرده است. تصویب و انتشار سند «برنامه کومه له برای حاکمیت مردم در کردستان»، پاسخ شایسته سیاسی به یک نیاز واقعی مردم انقلابی کردستان بود. اما باید برای جا انداختن این سند تاریخی در افکار عمومی مردم کردستان، باید اقدامات وسیع و گسترده ای را سازمان دهی کرد.
گروه ها و محافلی که از کومه له جدا شده اند به خصوص گرایش عبدالله مهتدی - عمر ایلخانی زاده، با اتخاذ مواضع ناسیونالیستی و هماهنگ کردن سیاست های خود با خواست نمایندگان دست چندم دولت آمریکا، به سرعت راه اضمحلال و شکست پشت سر شکست را از سر می گذرانند. ورشکستگی سیاست های این گرایش سبب شد که سال گذشته، آن چنان انشعابی بین عبدالله و عمر به وجود آید که اگر پلیس امنیتی کردستان در اردوگاهشان مستقر نمی شد شاید همدیگر را می کشتند. این عاقبت هر فرد و جریانی است که در مخالفت با کمونیسم و حزب کمونیست ایران، کناره گیری می کنند. مخالفت با حزب کمونیست ایران، در واقع اسم رمز کنار گذاشتن کمونیسم و روی آوری به سیاست های راست و ناسیونالیستی است. این مسئله نه یک ادعا، بلکه در عمل و در دنیای واقعی دیدیم که عبدالله و عمر قبل از انشعاب از کومه له، زمزمه انحلال حزب کمونیست ایران و یا جدایی کومه له از این حزب را سر دادند. اما هنگامی که در این راه موفق نشدند انشعاب زودرس و سریعی را بر کومه له تحمیل کردند و به سرعت به سوی سیاست های ناسیونالیستی خیز برداشتند یک واقعیت غیرقابل انکار است.
هیچ کدام از سازمان ها، احزاب، گروه ها و محافل مختلف چپ ایران، با وجود احتمال هر اختلاف و انتقادی که احتمالا به کومه له و حزب کمونیست ایران داشتند این گروه ناسیونالیست را به عنوان «کومه له» برسمیت نشناختند. این سازمان ها و همچنین مردم انقلابی کردستان، خیلی زود به ماهیت سیاسی راست و ناسیونالیست این گروه پی بردند. بنابراین، حتی سرقت نام «کومه له» نیز نتوانست این جریان را از فروپاشی نجات دهد.
این بار زمزمه هایی از سوی گرایشات راست و ناسیونالیست راه افتاد که کومه له، با انشعاب گروه مهتدی، تضعیف شده است. اما یک واقعه مهم تاریخی نشان داد که کومه له با رفتن گروه مهتدی نه تنها ضعیف نشده است، بلکه سیاست های کمونیستی آن شفاف تر و عمیق تر شده و پایگاه اجتماعی اش نیز قوی تر شده است. 16 مرداد 1384 - 7 آکوست 2005، هنگامی که کومه له در ادامه اعتراضات مردم کردستان، فراخوان یک اعتصاب عمومی و سراسری را داد، در حالی که با حمایت و پشتیبانی همه سازمان ها و احزاب چپ ایران قرار گرفت، اما جریانات ناسیونالیست، به ویژه گروه عبدالله مهتدی - عمر ایلخانی زاده، تلاش کردند در مقابل این فراخوان بایستند. این گروه، منتظر ماند این فراخوان شکست بخورد تا تبلیغات مسمومی را علیه کومه له سازمان دهد. اما از شانس بد این ها، فراخوان اعتصاب عمومی با استقبال بی نظیر مردم روبرو شد و اعتصاب شکوهمند 16 مرداد در تاریخ جنبش انقلابی کردستان ثبت گردید. این موضع گیری گروه «زحمتکشان» نشان داد که این ها دوستان دروغین مردم کردستان هستند. گروه «زحمتکشان» به رهبری مهتدی - عمر، برای پیش برد اهداف حقیر تشکیلاتی خود، نخست به جناح «دوم خرداد» حکومت اسلامی و سازمان فدائیان اکثریت نزدیکی سیاسی نشان دادند. اما سپس با شکست این جناح، این بار سیاست هایی خود را به سوی دولت آمریکا چرخاندند که سرانجام کارشان به درگیری داخلی و فروپاشی کشیده شد. زیرا سیاست ها و جهت گیری ها و وعده هایشان یکی پس از دیگری با شکست مواجه شد و صدای اعتراض اعضا و کادرهایش بر علیه رهبری روزبروز بلندتر شد. رهبری که ناتوان از جوابگویی بود به ابزارهای تشکیلاتی برای مرعوب مخالفین درون تشکیلات متوسل شد که جز شکست حاصل دیگری نداشت. این باید یک درس آموزنده برای هر کس و هر محفل و گروهی است که به کمونیسم پشت می کند.
اعتصاب عمومی 16 مرداد، حتی به متوهم ترین انسان ها و مخالفین کومه له نیز نشان داد که کومه له، نه تنها تضعیف نشده، بلکه با شادابی و با انسجام بیش تری فعالیت های سیاسی - تشکیلاتی خود را پیش می برد و پایگاه اجتماعی آن نیز روزبرو قوی تر می گردد.
کومهله، یک جریان کمونیستی است که بخشی از فعالیت های تشکیلات علنی آن به آموزش پیشمرگان، یعنی نیروی مسلح کارگران و زحمتکشان، پیشاهنگ و یار و یاور مردم انقلابی کردستان اختصاص دارد. نیروی مسلح کومهله که در نزدیک به سه دهه گذشته، در هر دوره با پیوستن نیروی جوان به این عرصه، آموزش های سیاسی کمونیستی و نظامی می بینند، خود را برای حمایت و پشتیبانی از اعتصاب و اعتراض کارگران و مردم جان به لب رسیده، به ویژه در یک برآمد توده ای آماده می کنند.
مسلم است که طبقه کارگر متحد و متشکل و آگاه، یک نیروی اجتماعی قوی و نیروی اصلی محرکه انقلاب آینده ایران است. مهمترین و اصلی ترین وظیفه استراتژیک کمونیستها، اتحاد و همبستگی طبقه کارگر و برپایی تشکل سراسری کارگران است که با قدرت در مقابل تهاجم سرمایه داری و حکومت حامی سرمایه بایستد؛ گام به گام با تحمیل مطالبات خود به آن ها، زمینه را برای برپایی انقلاب اجتماعی و برافکندن سرمایه داری و برپایی حکومت کارگری مساعد سازد. کومهله و حزب کمونیست ایران، در این راستا با جدیت و پیگیرانه و با خلوص نیت مبارزه می کند.
اکنون دولت احمدى نژاد، با اتکا به نیروی ارگان های امنیتی و سرکوبگر، اعم از وزارت اطلاعات، نیروهای سپاه پاسداران و بسیج، باندهای مافیایی و انصار حزب الله و غیره با دستگیری، محاکمه و به بند کشیدن فعالین و پیشروان جنبش کارگری، زندانی کردن و اعدام، سرکوب سیستماتیک زنان، اعمال کنترل شدیدتر بر محیط دانشگاهها و احضار فعالین جنبش دانشجویی به کمیتهها انظباطی، دستگیری رهبران سوسیالیست و آزادی خواه جنبش دانشجویی، بستن رسانهها، مسدود کردن سایتهای اینترنتی و دستگیری روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان، راه انداختن موج اعدامها در ملاءعام، اجرای طرح های ارتجاعی در جهت سرکوب شدیدتر زنان و جوانان و... فضای رعب و وحشتی را به وجود آورده است تا مانع رشد و گسترش اعتراضات توده ای گردد. اما حکومت اسلامی با همه این وحشی گری هایش موفق نشده است جنبشهای اجتماعی در ایران را مرعوب و از پیشروی باز دارد.
استراتژی کومهله و حزب کمونیست ایران، مبارزه جدی و پیگیر بر علیه سرمایه داری و سرنگونی حکومت سرمایهداری جمهوری اسلامی و تحقق شعار «آزادی، برابری، حکومت کارگری» است. حکومتی که وسیع ترین آزادی های فردی و اجتماعی را با توزیع عادلانه ثروت به ارمغان می آورد و با پشتوانه قوی اجتماعی، در جهت لغو مالکیت خصوصی و لغو کار مزدی و برقراری جامعه اشتراکی کمونیستی گام های محکم برمی دارد.
گرامی باد رفیق محمد حسین کریمی و همه جان باختگان را آزادی و سوسیالیسم! گرامی باد بیست و ششم بهمن، روز کومه له!
بیست و ششم بهمن 1386 - چهاردهم فوریه 2008
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar